Soms zit geluk in een klein hoekje. Of een kort Facebookbericht. En plots, stond mijn huis in het pittoreske Damme. Wie me wil vinden, geef ik de raad om eerst eens te verdwalen of te picknicken in de doolhof aan de overkant van de straat. Het Maïsterplan van Janne en Maxim is echt een pareltje!
Koppig elk pad onderzoeken, zelfs al ben ik er redelijk zeker van dat het doodloopt. Telkens op hetzelfde punt uitkomen om dan eindelijk een andere keuze te maken, die dan toch dezelfde bleek te zijn. Soms zit ik een tijdje vast; een bijwerking van dat koppig zijn. Nu ik mezelf wat beter ken, durf ik opnieuw op pad te gaan! Tijd om opnieuw te verdwalen.
Weet je, sommige mensen zijn goed in verhuizen en afscheid nemen. Ik niet… ik heb dolgelukkig vier dagen aan een stuk gehuild. Hoe heerlijk het ook is om een nieuwe stap te zetten, zoveel pijn doet het ook om afscheid te nemen van mijn oude leven. Niet meer wonen in die gezellige drukte, omringd door mijn mams en broers, het vraagt wat tijd.
Ik ben zo gewend geraakt aan overprikkeling dat ik vergat hoeveel nood ik eigenlijk heb aan rust. Eigen projecten kwamen tot stilstand omdat er gewoon geen ruimte meer over was om tot echt te creëren. Dan is meewerken aan projecten die ik een warm hart toedraag veel eenvoudiger. Ik had nood aan stilte, aan rust. Eens echt alleen zijn, echt de tijd vergeten, met mijn handen in de aarde wortel per wortel de heerlijk overwoekerde moestuin terug zichtbaar maken… hier zit ergens een metafoor verborgen. Ik ben hier nu stiekem al een maand en het heeft me deugd gedaan. Het is me trouwens gelukt. Mijn verjaardag heb ik kunnen vieren in mijn huisje, met een beetje muziek en vooral lekker weinig. Ik kon me niets mooiers wensen.
Het mag voor mij echt wat minder zijn. Minder, veel minder. In mijn huis wil ik geen vlees, geen wegwerp plastic, zo weinig mogelijk verpakkingen, geen rommel die je ooit kreeg en uit beleefdheid jaren lang bij blijft houden… ook graag minder vliegen. Dat is op dit moment een vervelend probleempje. Blijkbaar is 5 minuten een deur openzetten genoeg om een hele zwerm te ontvangen. Dus serieus, ecologisch verantwoorde ideeën zijn welkom!
Ik wil wel zo veel mogelijk lokaal of zelf gekweekte groenten en vooral enkel de dingen die echt noodzakelijk zijn. Daar zoek ik dan een duurzame kwalitatieve of gerecupereerde versie van. Nu wil ik eerst even ontdekken wat ik echt mis om daar dan gericht naar op zoek te gaan.
Noodzakelijk is natuurlijk relatief; sommige dingen heb ik in overvloed. Had ik echt nog een extra instrument nodig? Ja, natuurlijk! Kan ik er op spelen? Geen idee… misschien?! Twee kasten vol (tweedehands) jurken? Check! – Vraag er naar als je hier bent, want alleen al aan die kleding lift trekken is zo plezant! – Thee tasjes? Meer dan voldoende. Glazen om uit te drinken? Geen plaats meer wegens overvloed aan geliefde theetasjes en potten.
Ik heb misschien een beetje te veel glazen potten… Ik was eens, vlak voor Corona, in de Wattenfabriek te Herzele waar ik de workshop « Wat een stuk » deed. Nogal experimenteel dansen op een klassiek stuk met je hele lichaam, verf op een grote plastic gespannen in de ruimte en klei. Een deurtje verder is de kringloopwinkel en zoals je wel weet zijn die altijd het nieuwsgierige kijkje waard wegens instrumenten en andere dingen die ik graag in overvloed heb. Aan de ingang, in promotie, stonden 15 oude weck potten. Ik stond aan de kassa met blinkende ogen te vertellen hoe gelukkig ik was met deze vondst toen een heer fluisterde dat er eigenlijk achter de schermen nog een hele boel potten waren, maar dat ze na het afwassen het verkeerde deksel gekregen hadden. Twee uur vrolijk puzzelen later laadde ik 70 potten in mijn auto. Waar ga ik die zetten? Echt geen idee, … maar het plan is ze te vullen met zelfgemaakt lekkers. Misschien komen ze ooit wel bij jou thuis in de kast!
Ondertussen heb ik ook de karma markt ontdekt, de verpakkingsvrije winkel in Brugge. Ik was dringend op zoek naar een conditioner in blokvorm om mijn wilde haren onder controle te houden, voor zover dat nog mogelijk is. Ik ben 10 minuten later met een hele voorraad hebbedingetjes buiten gewandeld. Kleren wassen doen we nu met wasnoten, afwassen met een luffa, en mezelf was ik met een wolkje. Zo werd de natuurspons beschreven en ik ben nogal vatbaar van oprecht enthousiasme… en ja, het was terecht. Als je ogen ziet blinken na de vraag, wat is jouw favoriet, dan zit het meestal goed. Ik kijk al uit naar mijn volgende bezoekje, op mijn gemak en met een voorraad potten in mijn karretje.
Ik merk dat ik hier spontaan gezonder eet en meer beweeg. De dagen lijken langer, alsof er meer ruimte overblijft voor creativiteit naast al die online vergaderingen en dingetjes. Zelfs al verlies ik me even in Netflix is de dag niet verloren. Ruimte genoeg om tot de zon verdwijnt in de moestuin te duiken tot ik druppels voel neerdalen op m’n gezicht is het tijd om naar binnen te vluchten en helemaal te verdwalen in een boek. Ik ben hier graag.
Ik zou niet liever doen dan mijn deuren wagenwijd openzetten en iedereen ontvangen, samen muziek maken, dansen in de doolhof, thee drinken, dat hart eens luchten, meewerken aan projecten van vrienden, … maar dat zal nog even moeten wachten. Tijd om al die andere paden eens te bewandelen.
Voorzichtig (wegens Corona) beginnen de ideeën te borrelen. Kleine open lucht concertjes, workshops rond afvalarm leven/ ontspullen/ leven in een Tiny house… want ik zou het bijna vergeten, maar naart schijnt moet ik als zelfstandige ook nog geld verdienen. Ik ben er nog niet aan uit hoe ik mijn talenten coronaproof kan inzetten, maar ik vind wel een weg en hoop dat jullie ook de weg naar hier zullen vinden. Tot gauw!
Edit: Ik heb misschien iets gevonden! https://lindeland.be/bezoek-het-tiny-house-van-sieglinde/?fbclid=IwAR36lKQLrF1t9g0pMfiki1trP3Us4jdaMVb-3FnB0CFyf5sfurvvQFqRdYU
Recente reacties