Ik voel me soms een beetje als Alice die in Wonderland de wereld om zich heen probeert te begrijpen. Alles is zo logisch en toch zo verwarrend en ook wel een beetje magisch. Alle ideeën en spullen die ik rondslinger in mijn huis krijgen uit het niets vorm. Ik moet echt voorzichtig zijn.
Zolang ik twijfel, mag ik niets luidop zeggen; een dag later zou er wel eens een volledig ingebouwde trap kunnen verschijnen.
Dat is een heel interessante les voor mij. Ik durf vaak meewandelen in de visie van anderen, gewoon om te voelen of het past bij mij… maar als ik te lang meewandel is het misschien hun visie die werkelijkheid wordt en niet de mijne. En nee, dit moet echt mijn huisje zijn.
Tijd staat niet stil. Een weg terug bestaat soms, maar niet altijd. Gelukkig zijn er creatieve oplossingen, zoals een kopjeshouder vol schakelaars en stopcontacten. Op de plannen stond een soort zuil waar de jas en tas van de dag konden, vlak bij de deur. Die kwam er niet, maar er zat wel al een gat in de muur voor de stopcontacten die in die kolom verwerkt zouden worden.
Het voelt heel spannend voor die innerlijke twijfelaar die ik in een warm draagdoek gewikkeld heb en met liefde meedraag. Ik leer duidelijker zeggen wat ik echt nodig heb, i.p.v. wat ik denk dat voor de andere het minst ingrijpend zal zijn.
Ik heb nu niet het gevoel dat ik aan het bouwen ben, maar eerder aan het verzamelen en puzzelen. Ik maak graag geïnformeerde keuzes. Ik ga van de ene winkel naar de andere, stel de domste vragen over de kleinste details, zoek overal spullen en leg die in de handen van Arno en Thomas (Tiny House Belgium). Mijn proces is langzaam en grondig.
Telkens ik in de loods langskom vraagt Oscar (die zijn huis zelf in elkaar aan het timmeren is) met een lach of ik kom werken of gewoon kom rondlopen met spullen. Pom, pom, pom… Aan het razendsnelle tempo waarop Thomas werkt zal het nog even rondlopen met spullen zijn.
Ik dacht een voorsprong opgebouwd te hebben door hem kastinrichting te leveren, maar die hing een uurtje later al op zijn plaats. Ik vermoed dat een soort tijdsvacuüm woedt in die loods, een andere verklaring bestaat niet.
Zodra de ramen geleverd zijn kan hij weer naar hartelust doorwerken en kan ik verder gaatjes vullen in mijn plafond.
Dingen die verschenen na het vergaren:
– eikenhouten werkbladen
– inbouwspotjes in de keuken, badkamer en zithoek
– een liftsysteem voor kleren
– een apothekerskast (= zo’n lang schuifding)
– een wasmachine die ooit voor mams was waste
– wandbekleding voor de badkamer
– lampen voor binnen en buiten
– handvaten voor kasten en schuifdeuren
– een schuifkast en boekenkast boven op de mezzanine
– een trap (of toch bijna)
– een fornuis
– een douche
In blijde afwachting van de oven, de wandlampen en de ramen.
Dringend te kiezen:
– keukenkraan (allé Sieglinde, hoe moeilijk kan dat nu zijn?)
– de binnenafwerking van de ramen (eik, maar waar vind ik die?)
– de dragers voor de wandplanken in keuken en badkamer
– de rustige kleuren voor die psychedelische muren 
Recente reacties