Weet je nog, dat gat in het dak? Daar moest natuurlijk een dakraam rond. Zeven mannen waren er nodig om het loodzware, onhandige gevaarte veilig op het dak te plaatsen. Gewicht is moeilijk in beeld te brengen en in dit geval dekt een foto de lading niet. Dank je wel Asseneedse Dakwerken om mijn dakraam en dak te verzorgen en dank aan de passanten in de loods de mee de ladder op gingen.
In theorie kan ik nu door het dakraam naar mijn dak klimmen. Dat uitproberen zal nog even moeten wachten… op dit moment staat het huis onder een metalen balk in de loods. Kon ik het maar verplaatsen! Na het verplaatsen zal ook het terras zijn weg vinden naar het dak. Nu nog even geduld en ik kan een tasje thee drinken terwijl ik dromerig naar de sterren staar.
Om niet altijd via mijn slaapkamer naar het dak te moeten kreeg ik van mijn opa een oude ladder uit de tijd dat zijn ouders een bakkerij hadden. Ondertussen is de ladder bloemvrij, maar mogelijks wel memelrijk. Hoewel een gekroonde memel me best schattig lijkt, zegt iets me dat ik daar beter achterkom voor ik die tegen mijn gevel plaats. Voor koning memel is geen plaats in LindeLand.
Balk na balk vond zijn weg naar mijn muur tot er geen vrije plek meer te bespeuren viel. Twee lampjes aan de voordeur, een dakrand en zelfs een regenpijp. Het huis is nu echt bijna klaar. Ik vermoed dat Thomas daar iets mee te maken heeft. Nog even wachten op de installatie van een lucht/lucht warmtepomp en de levering van het hout voor de treden en de wandplanken. Zou het dan echt klaar kunnen zijn?
En de binnenwand? Die is natuurlijk nog onveranderd psychedelisch! Toch beter geen verf. Door het trillen bij het verplaatsen van het huis worden de naden van de panelen extra zichtbaar. Dans toch een beits, maar deze keer wacht ik even met schreeuwen van de daken. Ik kan er namelijk nog niet op.
Recente reacties