Mijn opa en oma hebben een appartement aan zee. Daar waren we elke zomer. Als kind durfde ik amper op het terras te komen, al was het zicht op zee daar het allermooiste. Derde verdieping, dus niet zo hoog, maar ik was ervan overtuigd dat ik op een onoplettend moment over de balustrade zou tuimelen. Angstvallig hield ik de railing vast en zitten op de grond was ook veilig, maar dan moest ik echt voorzichtig zijn bij het opnieuw rechtkomen en zeker niet springen. Stel je voor dat ik even zou wankelen en… of tegen iemand zou botsen en dat die dan… geen enkel risico nemen en alle mogelijke onheil voorkomen.
Wel, het kan verkeren.
10 jaar later hing ik onbeveiligd. ondersteboven met enkel m’n benen als houvast een balk te sjorren boven m’n hoofd op 7 meter hoogte tijdens een cursus hoofdmonitor en openluchtleven van de KSA. Ik had er alle vertrouwen in dat mijn benen me zouden dragen.
Ik wiebel al heel m’n leven tussen panisch voorbereid zijn (een noodrugzak en verschillende uitgebreide ontsnappingsplannen in geval van een brand tijdens de nacht) en zonder zorgen op avontuur gaan. Beide versies hebben me al mooie en minder mooie momenten bezorgd, voor alle ben ik dankbaar. Ze brengen me waar ik nu ben. Ik ga op avontuur, maar wuif m’n angsten niet weg. Ik kijk ernaar en zoek wat ze nodig hebben om me toch de ruimte te geven om vrij te bewegen en te ontdekken.
In dit verhaal brengt dat me boven op een hoogtewerker, met donkere vleugels op mijn rug, barokvuurwerk dat achter mij werd afgeschoten en een microfoon voor mijn neus. Doodsbang en enthousiast tegelijk. Filip van Enki Loki had een plan en ik vertrouw zijn technische kennis wel, maar ik neem geen risico’s. Ontsnappingsplan, check! Brandweer weet dat ik licht ontvlambaar en een beetje bang ben, check!
Dan maar de lucht in en zingen, gelukkig ben ik daar ondertussen niet bang meer voor (of toch maar af en toe, een beetje, alle misschien dat ook nog, zolang ik nog niet bezig ben en maar soms terwijl ik zing)
Ik had eventjes het gevoel dat ik echt tussen de sterren woonde. Het was prachtig. Ik was zo onder de indruk dat ik bijna vergat te zingen.
Recente reacties