Dag van de ondernemer en terug naar het labo

Blijkbaar is het vandaag dag van de ondernemer en wonder boven wonder hoor ik daar ook bij! Ik bewandel als ondernemer een relatief bizar parcours. Ik wou gewoon iets doen naast mijn job in het onderwijs, iets met dat postgraduaat dat ik net gevolgd had. “Muzische vorming voor 0-4 jarigen bij Klankendaal in Mechelen”.
Tijdens die opleiding waren me een aantal zaken duidelijk geworden. De belangrijkste misschien wel dat ik mijn eigen muzische kracht totaal niet kende. Blijkbaar heb ik een unieke combinatie interesses en talenten en dat was me echt niet duidelijk.
Ik dacht dat iedereen op dezelfde manier omging met muziek. Ik dacht dat iedereen kon wat ik kon. Ik dacht dat ze het gewoon niet deden omdat ze er niet zo blij van werden als ik. Dat bleek dus niet het geval… dus, vol goede moed en terug recht aan het komen na die burn-out, stapte ik naar de VDAB met de boodschap: “Ik wil nog wel werken in het onderwijs, maar wil daarnaast ook in bijberoep muzikale ouder en kind workshops geven…”
Het bleef even stil en toen zei die man doodleuk: “Weet je, volgens mij gaat dat werken in hoofdberoep… Ik ga jou naar Starterlabo doorsturen.”

Op dat moment had ik vooral nog veel mensen om me heen die bijna professioneel met hun ogen draaiden en me met venijnige steken onderuit probeerden halen. Jij, zelfstandig, dat is het domste plan ooit. We dachten al dat er iets geks was aan jou, maar nu weten we het zeker! Een deel van mij gaf hen gelijk… ik wist echt van toeten of blazen, maar ik moest het proberen. Ik was in die periode echt niet gelukkig en moest voor mezelf een weg banen. Ik weet nog goed hoe ik bibberend, maar toch vol overtuiging probeerde uit te leggen aan Ben, de man van de cijfers binnen Starterslabo, dat ik hier geld mee kon verdienen. En dan was het wachten op een verdict…
Toen het verlossende telefoontje kwam was ik als technische ploeg op KSA kamp. Ik stond midden in het bos de jonghernieuwers te ontvangen op een CP tijdens hun tweedaagse. Ik zie me daar nog altijd gillend van geluk in iemands armen springen. Ze dachten vast dat ik gek geworden was, maar ondertussen weet ik wel beter. Dat heet blijkbaar creatief en enthousiast zijn.

En toen begon dat Starterslabo.
Wat wou ik nu eigenlijk doen? Wat is mijn missie? Waar liggen de hartjes en de centjes? Hoe maak je een financieel plan? En een ondernemingsplan? Wat is de naam van jouw zaak? … Aaaargh… Paniek! Hoe moet ik dat nu weten? Ik, de eeuwige twijfelaar, die zelfs amper in staat was een broodje te bestellen.
Starterslabo bleek niets minder dan een volledige analyse en reboot van mijn leven en persoon. Zo werd pijnlijk duidelijk dat er enkele zaken geen deel zouden uitmaken van mijn toekomst. Mijn oude job, of toenmalige (maar nu nog steeds gewaardeerde) partner vonden een andere plaats in mijn leven. Ik moest ook werken aan mijn constant in paniek slaan. We laten dingen los om ruimte te maken en te groeien.

Al snel groeide mijn initiële plan uit tot iets heel anders, iets dat helemaal past bij wie ik ben. Aangezien ik elke dag nieuwe dingen bij mezelf ontdek, komen er steeds nieuwe projecten en interesses bij en gaan er ook soms dingen weg.
Lean startup gewijs volg ik ook de interesses van mijn klanten: Dus jullie zien mij als zingende bosnimf? Maar natuurlijk ben ik dat!
Die ouder en kind workshops waren de start, maar niet de kern. Ik wil mensen verbinden met muziek. Verbinden met zichzelf en de anderen rondom hen. Ik wil bouwen aan een zachtere muzische wereld, waar iedereen echt zichzelf mag zijn.

Deze week mocht ik terugkeren naar starterslabo. Nu niet meer als starter, maar als bewijs van een geslaagd startersverhaal. Blijkbaar zijn ze daar fier op wat ik aan het doen ben! Ik vertelde er mijn ups en zeker ook mijn downs. Ja, zeker die downs want het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, hoe optimistisch ik ook ingesteld ben. Dat vallen en opstaan is ook een belangrijk deel van het ondernemen en telkens kom ik een stapje dichter bij mijn kern. Ik vertelde hen ook aan wat mij opnieuw op de been hielp als ik weer eens niet wist waar te beginnen. Ik zal hier beneden een niet exhaustief lijstje zetten, misschien kan mijn zoeken iemand anders een duwtje in de rug geven.

Ik ben geen geld aan het scheppen met bakken, maar heb de ruimte gecreëerd om te doen wat ik graag doe en daarvoor loop ik over van dankbaarheid. Ik mag met steeds betere muzikanten samen spelen, krijg opdrachten uit de meest onverwachte hoeken, krijg uitdagende vragen en voel heel veel liefde voor het werk dat ik doe.

Nu mijn website sinds twee weken een plaats heeft voor blogs, ga ik stap voor stap ook mijn eerdere verhalen en projecten een plaats geven. Het is ook voor mij heel interessant om opnieuw in de mindset van dat moment te kruipen en te voelen hoeveel er binnen in mij veranderd is. Ik ben niet meer wie ik was vóór al dat ondernemen. Of misschien wel, maar nu is het in ieder geval niet meer verborgen.

Mijn zelfhulplijstje (of toch diegene die me nu te binnen schieten)

– KoorX (Een lichaamsgericht koor te Brugge onder leiding van Jozef Sercu, niets minder dan levensveranderend voor mij. Ook zijn ‘A Nocturne Experience’/ piano-improvisatieconcerten zorgen dat ik iedere keer wat dichter bij mezelf kom.)
– Arbol coaching (De creatieve workshops van Ilse Makelberge/ Haar Mariposa festival)
– Heel veel dansen: Boombal/Folk, Braziliaanse zouk (kijk gewoon eens naar Stijn&Lea! Hen zien dansen maakt me altijd gelukkig), Ecstatic Dance (Compleet vrij dansen. Dansen zonder praten, op blote voeten en we drinken enkel water)
– Zoveel mogelijk concerten van vrienden bijwonen
…

Enkele voorbeelden van dat vallen: